Daden bepalen wie we zijn. 

De media kopten over het bezoek van Rutte aan Suriname: “Rutte wil meer weten over de doorwerking van slavernij.” en “Rutte: Een Gemenebestrelatie met Suriname?”. Klinkt mooi toch? Maar laten we onderzoek doen naar wie deze langstzittende premier van Nederland is. Immers: ‘when people show you who they are, you have to believe them the first time’ (Maya Angelou).

Rutte weigert in landelijk excuses te maken voor het slavernijverleden, terwijl de grootste gemeenten van Nederland dit al wel gedaan hebben. Rutte III is gevallen op het institutioneel racisme van het toeslagenmisdrijf, waar, op basis van hun ‘buitenlandse’ achternaam en met valse beschuldigingen voornamelijk veelal gezinnen met een migratieachtergrond uit elkaar zijn gerukt, kinderen van hun ouders zijn afgepakt en de gezinnen financieel compleet de grond in zijn gewerkt. 

Rutte ontkende dit institutioneel racisme, hoewel zwarte kinderen en volwassenen permanent achtergesteld worden ten aanzien van toegang tot en deelname aan het onderwijs, de arbeidsmarkt, de woningmarkt, de gezondheidszorg en op elke andere gebied en hier talloze meldingen, onderzoeken en rapporten van zijn.

Ondertussen krijgen zwarte mensen in Nederland dagelijks te horen dat ze moeten ‘oprotten naar hun land’, want witte mensen weten niets van de gedwongen geschiedenis tussen Suriname en Nederland en waar ‘hun’ rijkdom vandaan komt; zoals pas enkele dagen geleden bekend werd dat het goud op de gouden koets afkomstig is uit Suriname en door misdrijven is verkregen. Maar ondertussen speelt Rutte wel de moraalridder naar Brunswijk. 

Aangekomen in Suriname, wil Rutte ineens meer weten over de maatschappelijke doorwerking van slavernij en de impact op het heden, wat zich dus uit in institutioneel racisme. In 12 jaar leiderschap is zijn kabinet gevallen op datzelfde institutionele racisme en hij ontkent het, maar in Suriname wil hij het ineens begrijpen? Maar pas op, in diezelfde adem wil hij praten over een gemenebestrelatie, waarbij de korte samenvatting is dat Suriname een economische kolonie wordt van Nederland voor hun schrijnend tekort aan grondstoffen, met name olie en gas. En ondertussen weigert hij het in beslaggenomen geld van de Centrale Bank van Suriname terug te geven. Dat heeft in ernstige mate bijgedragen aan de economische crisis in Suriname. 

Rutte draagt dus bij aan de economische malaise door ons geld achterover te drukken en wil ons vervolgens komen ‘redden’ van de mede door hem gecreëerde economische depressie. Onderwijl heeft hij Suriname harder nodig dan ooit, want o.a. onze grondstoffen moeten de enorme energie noodsituatie in Nederland oplossen. Hij heeft steeds geweigerd de gedwongen geschiedenis en de toxische relatie van stelen, slachten en verdelgen, te erkennen, maar wilt dat nu doen, zodat hij bij onze grondstoffen kan. Nu weet je het. En kennis is macht. Mocht je willen samenwerken, dan weet je wat je voor je hebt. Wanneer hij lacht, zie je zijn tanden. Weet dus dat hij kan bijten.